αλληλούια αλληλουχία
γράφουμε ησυχία

είχαμε χρονιά ραντεβού
κάτι μεσολαβούσε
κι όλο το αναβάλαμε
κι όλο καιρός περνούσε
σήμερα πουφτιαχνα καφέ
σειδα κλεφτά ναμπαινεις
αγάπη μου αγάπη μου
που με καταλαβαίνεις

Κι άλλη γύρα ο πλανήτης
Κι ο λαός ερημοσπίτης
Θα τα φάει ο τραπεζίτης
Που να εξηγώ
Πες μου τι να πολεμήσεις
Της ανατολής της δύσης
Κι άμα έτσι τους γουστάρει
Δε γουστάρω εγώ

Γιατί έτσι
Γιατί έτσι
Γιατί έτσι
Δεν είμαστε κοτέτσι
Γιατί έτσι
Γιατί έτσι
Γιατί έτσι γιατί εσένα αγαπώ

Γιατί έτσι
Γιατί έτσι
Γιατί έτσι 
Βουτάω ένα στουπέτσι
Στην βενζίνα της καρδιάς μου
Γιατί έτσι
γιατί έτσι γιατί εσένα αγαπώ

Πλάκωσαν κι οι πεθαμένοι
Και ζητάν ρε γη καημένη
Κάτι να τους ανασταίνει
Κλείνει ο Ουρανός
Απ τη κνίσα της Αρένας
Δεν τους δέχεται κανένας
Ούτε ο Μέγας ο Ποιμένας
Ούτε Ο Σκοτεινός
Πλάκωσαν και τα τσιράκια
Κι όλο βγάζουν κοκοράκια
Απ τη λύσσα να κρατήσουν
Πόστα και δουλειές
Όχι άλλη μαλακία
Άμεση δημοκρατία
Φέρτε πυροβολαρχία
Από αγκαλιές
Γιατί έτσι

ας ανέβουμε φως μου
στην κιβωτό του κόσμου
μ αγάπης ευωδία
ας ανέβουμε πάλι
ναν η βράδια μεγάλη
στην κιβωτό του κόσμου.
μαζί με τα παιδιά

στο δύσκολο καιρό
μιλάω με το νερό
και λέω στο τυχερό
το πιο κρυφό μου αστέρι
να δίνει στους μικρούς
τους καθημερινούς
στους πόθους τους φρουρούς
ψωμί τυρί στο χέρι
κι όπως χαράζει η αυγή
του κόσμου η πληγή
ν ανθίζει σαν κλαδί
σαν κεράσια σαν στάχυ
κι η μάνα η πανάγια
να πλένει στοργικά
ρούχα μαρτυρικά
που ζησαν απ τη μάχη

Στο καιρο της καραντινας
Της απωλειας της πεινας
βρες την κοιτη μου
Φερε ψωνια και τσιγαρα
Να φουμαρουν τα φουγαρα
Ερωτα μου παλιοφαρα
Και βαρυποινιτη μου

Ρε κακουργα Πανδημια
Τιγκα τα νοσοκομεια
Κυττα πραματα
Σας μιλαω απ την Αθηνα
Και γι Αμερικa και Κινά
Εχω φιλε ραμματα

Ελα αποψε σε κουρντιζω
Κατηφορισε
Την παλια ζωη μου βριζω
Που σε χωρισε
Μαντρωσαν εναν πλανητη
Που ρεταρισε
ελα ρε παιδι μου σπιτι
Ελα Και καθαρισε

Ελα αποψε κανονιζω
Τετραγωνικα που οριζω
Με το ματι μου
Ελα κι αναψ η λαχταρα
Ριχνω καρβουνα στη σχαρα
Ερωτα μου παλιοφαρα
Και επαναστατη μου

Θα παρω το βεσπακι μου
Και τ αδιαβροχο μου
Να παω να δω την πολη απ το Λυκαββητο
Να βρω και γω παιδάκι μου
Να βρω τον εαυτο μου
Αυτόν που απόψε μ’εβαλε να σ’αποχωριστω
Δε σε θελω πια φυγε φυγε φυγε
παρε τα κλειδια και τα αμαξι μου

ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΑΠΟΨΕ
Μ. ΕΠΙΑΣΕ ΛΥΠΗ ΒΑΡΙΑ
Τραβα ΚΑΙ ΣΥ ΤΩΡΑ ΚΟΨΕ
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΑΠ ΑΛΛΗ ΚΑΡΔΙΑ
Δε σε θελω πια φυγε φυγε φυγε
παρε τα κλειδια και τα αμαξι μου

Δεν σε θέλω πια
Ησουνα τ’αγκαθι
Χώθηκες βαθιά
Μου κάνες πληγή
Φόρτωσε όπου θες
Τα δικά μου λάθη
Άσε την καρδιά
Να αιμορραγεί

Θα πάρω το βεσπακι μου
Και το αδιάβροχο μου
Να πάω να ανασανω
Να βρω να μοιραστώ
Να σβησω στο τασάκι μου
Εσένα το δεσμό μου
Εσένα που με σταυρώσες
Σαν τον Ιησού Χριστό
Δε σε θελω πια φυγε φυγε φυγε
παρε τα κλειδια και τα αμαξι μού
ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΑΠΟΨΕ
Μ. ΕΠΙΑΣΕ ΛΥΠΗ ΒΑΡΙΑ
Τραβα ΚΑΙ ΣΥ ΤΩΡΑ ΚΟΨΕ
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΑΠ ΑΛΛΗ ΚΑΡΔΙΑ

Δε σε θελω πια φυγε φυγε φυγε
Καληνύχτα γεια

να φυγουν ολοι

Ναχει χρονο το φιλι
Ειδα την πολη
Μαζι σου μια ν ανατολη
Χιλια κομματια
Θα γινω αν δε μ αγαπας
Μ αυτα τα ματια
Ποσα ταξιδια θα με πας
Αγαπη μου

ΛΑΘΗ πολλα
Εκανα
Σχεσεις πολλες
Ξεκανα
Αφησα ιχνη
Πισω μου
Συντριμμια κλαμματα
Καταστροφες

Ειπα τρελλα
Εταξα
Σε αγκαλιες
Πεταξα
Αποψε σε ειδα
Χαλιμα
Κι εφαγα
Κολλημα
Πηρα στροφες
Τωρααααααα
Να φυγουν ολοι…

αυγες ματωμενες
Καρδιες πικραμενες
Τι Φταιω εγω που αγαπω και γρηγορα βαριεμαι
Ματιες λυπημενες
Φωτιες παντρεμενες
λογια αφορητα
Στα κινητα
Πολυ Στεναχωριεμαι

Να φυγουν ολοι…

Κι αμα γουσταρεις
Στρωσε με
Κι αν δε γουσταρεις
Διωξε με
Αντεχω μονος στα σκαλια
Τροφη να δινω στα σκυλια
Τ αδεσποτα
Συγχωρησον με Δεσποτα

Να φυγουν ολοι να χει χρονο το φιλι

έλα,έλα,έλα,αν ήσουν καραμέλα

θα σ είχα παντρευτεί
🌺 έλα θαπαιρνα τα φίλια σου.
τη γλυκά τ άρωμα σου,
ανάσα μου καυτή
έλα,έλα,μείνε,
η συντροφιά μου γίνε,
σ αυτόν τον κουρνιαχτό,
έλα,έλα,νομός,
και μη σε πιάνει τρόμος,
αν είσαι ο ταχυδρόμος,
εγώ θα σε δεχτώ.
σίγουρα ,α,αα
εφ όσον βγούμε σώοι,
άμα σηκώσω μπόι,αα,αα,αα
θα ξαναμετρηθω
σιγουραα,αα
,κι απάντησε μου σώμα,
πόσοι χωράμε ακόμα .
σε τούτο το φλοιο.
έλα,έλα,έλα,μικρή μου καραμέλα
,παλιό μου ραντεβού,
έλα στο μεσσεντζερ αστεία,
του κόσμου η δυναστεία ,
ταινία του βωβού.
έλα,έλα,γλυκιά μου καραμέλα!
με φίνα υλικά.
πάμε για ιστορία,
στο 3χ3,,ο έρωτας νίκα

σίγουρα ,α,αα

Πετρες ντενεκεδες νοτες
Και κακαριζαν οι κοτες
Σαν τρελλες στη γειτονια
Μαθαινα τον κοσμο ετσι
Σαν να ητανε κοτετσι
Μαθαινα την απονια

Εβλεπα να φευγουν κι οι αγαπες
Μ εντυπωσιαζε που ουτε ενα γεια
Κι εκλεβα απ τ αυτoκινητα tις ταπες
Να χυνεται η βενζινη στον ντουνια

Πετρες ντενεκεδες ρουχα
Καπνιζα καμμια μπουρουχα
Ταχαμ δηθεν για ζημια
Και σ αγαπησα στο τελος
Και στο πιο κρυφο σου μελος
Τρυπωσα σαν το φονια

κι έρχονται απ το φεγγίτη
τα πουλιά της οικουμένης
και μου λεν τι περιμένεις
τα ταιζω ψιχουλακια
ξεροκόμματα φιλάκια
το ψωμί που περισσεύει
πάντα κάπου χρησιμεύει

με τρολλαρουν τα πουλιά
ορφανή μου αγκαλιά
μου τη λένε με τη μία
ζήτω η αποδημία
με τρολλαρει και τ αηδόνι
σκουριασμένο μου μπαλκόνι
ρίχνε ψίχουλα αφέντη
πω ρε φίλε ποπό γλέντι

μία δομή καινούργια λέξη
κι οποίος από μας αντέξει
ναρθει να μου εξηγήσει
ποία δομή Θ αποδομήσει
τα πουλιά όλου του κόσμου
στο φεγγίτη ψέλνουν φως μου
ξεροκόμματα φιλάκια
τ ουρανού τα προσφυγάκια

καραβι ημουνα παλια

Τωρα βρογχος κ θηλια στην αντηλια
Μανα μου ρουχο κρεμεζι
Βυζαξα κοκκινο βυζι
Κι ηπια κρασι αντι για γαλα
Πυξιδα εγω σκαρι γερο
Ειχα την πυρινη την μπαλλα

Θαλασσα μου Άνασα
Φυλαξα βαθεια μου εσενα
Παναγια Παντανασσα
Τα φιλια ταχω ταγμενα σε σενα

Αστερι ημουνα παλια
Κ μ εταζαν για βασιλια στην αντηλια
Μ απο τη σκαλα τη στενη
Επεσα στην Καισαριανη φτωχο παιδι τρελλο Χαμινι
Κι οπως αλλαζαν οι εποχες
Εδωσα μια κι Εσβησα μνημη

Την τελευταια ανοιξη

Που μουμελε να ζησω
Ονομασα Κατανυξη
Κοσμε σ αφηνω Πισω
Ανεβηκα σ ενα βουνο
Να κανω ατασθαλια
Παρακαλω ν αναληφθω
Σαν τον Προφητ Ηλια

Παρτε τα δικαιωματα
Δωστε τα στις μανουλες
Οι μαγκες ναχουν στρωματα
Και προικα οι κορουλες
Γραφτε στη διαθηκη μου
Κι ακουστε τα χαμπερια
Δε θελω τα τραγουδια μου
στα σκοτεινα τα λημερια

Ακομα τουτη ανοιξη
Τουτο το καλοκαιρι
Παρτε κουμπαροι ενα ταξι
Φορτωστε και τη Μαιρη
Κι εδω στην πιο ψηλη κορφη
Με τ αστρα πανοπλια
Χαρε σε κανω αλοιφη
Και βγαινω ισοπαλια

Παρτε τα δικαιωματα
δωστε τα στις μανουλες
υπαρχουν κι αντισώματα
Σε καμπους και ραχουλες

Γραφτε τη διαθηκη μου
Κι ακουστε τα χαμπερια
Δεν θελω τα τραγουδια μου
ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΛΗΜΕΡΙΑ

Ακομα τουτ η ανοιξη
ΠουΗρθα να κοινωνησω
Μεθατε εντω μεταξυ
Να σας ξομολογησω

Φερτε μωρε παπλωματα
Να κλαψουνε μανουλες
Εδω ειναι τ αγια χωματα
Κι οι θεικες δροσουλες
Γραφτε τη διαθηκη μου…

ΑΜΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΠΑΣ
Κανεις αερας δε θαρθει να σε φυσηξει
Αμα δε μαθεις να κυττας οπου αγαπας
Και ναναι διπλα σου κανεις δε θα στο δειξει

Ξερω που παω
Στο τραπεζακι του Καπρις με τη Σερανο
Ξερω που παω
Στο Αλεξαντερ στο Κρυσταλ και στο Φλερυ
Οπου αγαπαω
Πατριδα γινεται το παιδικο μου πιανο
Οπου αγαπαω
Τραγουδι γινεται η σελιδα η αδειανη

Ημερολόγιο Καραντίνας

Στο μικρο μου σπιτι
Χωρανε οι φιλοι μου
Οποια θρησκεια κι αν κυττΑζουν οπου κι αν γερνει το φιλι τους,να μη φυγει κανεις,θα σας φιλεψω τα τραγουδια που ποθειτε,γλυκα ποτα της ληθης…❤️

🌺🎹Το τραγούδι είναι η τέχνη των τεχνών. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί ως ποιητικό δεδομένο μέσα από το τραγούδι κανένα ποιητικό κείμενο μεγάλου ποιητή δεν μπορεί να το συναγωνιστεί. «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν σαν τα λούλουδα του κάμπου…» Δεν πάει να έχω γράψει τρεις σελίδες ποίημα;Έχουμε τη θεία ευλογία στη χώρα που ζούμε το τραγούδι μας να έχει αναφερθεί στα πάντα – με φαντασμαγορικό και επίσης βαθύτατο τρόπο. Το τραγούδι στην Ελλάδα συντηρεί τους γάμους, τις πανηγύρεις, τις ονομαστικές γιορτές. Συντηρεί στη μνήμη του λαού αυτό που ονομάζουμε ζωή και κινείται σε μια γραμμή παράδοσης. Γι’ αυτό δεν χάθηκε ο ελληνισμός ούτε στην Οθωμανοκρατία ούτε όταν βίωσε τις μεγάλες καταστροφές. Και δεν μιλάω για ένα είδος τραγουδιού, αλλά για όλα

Ανθακια των βραχων στο ποτηρι του φρεντο.
Κι απεναντι τα νερα τα καθαρα
Κι ενα γιασεμι τεραστιο μοσχοβολουσε
Μα υπαρχει τοσο μεγαλο γιασεμι?
Σα σκουρο βλεμμα που υποχωρησε απο ερωτα

Εμεις τα Ορφανα λοιπον ειμαστε πολλα τελικα.Ξημερωνομαστε με μουσικες και την ορφανια μας.Και θα ψηφισουμε κι εμεις .Οτι δε μας βρωμαει ταχτοποιηση.Τα ξυπολητα ονειρα των μεροκαματιαρηδων.
…φιλια γι αποψε 🎸🎹🎵

🌼ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΠΑΩ

3/4/2020
Κανω διαφορες σκεψεις…κι
ενα ονειρο
Δημουλα Βουτσας Ζεη επιταχτηκαν εν ουρανοις για να απλωσουν πανω απ την Ελλαδα τη γαλανολευκη για Υψηλη Προστασια…
Πηγε κι ο Γλεζος να πιασει την τεταρτη ακρη και να τους πει
Ετσι στηνεται η Σημαια βρεεεεεεε
Καλημερα Λατρεμενοι συγκατοικοι .

Απλα να θυμομαστε
…Γιατι ξεχναμε ευκολα…
Ειναι ολα τοσο ορατα.
Ας γλυκανουμε
Δεν ωφελει ουτε η Αναιδεια ουτε Η Εξυπνακιλα
Ειναι σαφες και ορατο
Δυο θυματα του Ιου
Η Ευρωπαικη Ενωση και τα Πολιτικα Κομματα
Ολοι κατωτεροι των περιστασεων…
Και η Τηλεοραση μακρια Απ την Αληθεια.
Καλην εσπερα με Αγαπη απο δω απ το μικρο μοναστηρακι μου
Κι Ας αντεξουμε κι αυτο
Το ΑΥΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ και ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ

6/4/20
🌻τη δε επαυριον οδοιπορουντων εκεινων και τη πολει εγγιζοντων ανεβη πετρος επι το δωμα προσευξασθαι περι ωραν εκτην εγενετο δε προσπεινος και ηθελεν γευσασθαι παρασκευαζοντων δε εκεινων επεπεσεν επ αυτον εκστασις και θεωρει τον ουρανον ανεωγμενον και καταβαινον επ αυτον σκευος τι ως οθονην μεγαλην τεσσαρσιν αρχαις δεδεμενον και καθιεμενον επι της γης εν ω υπηρχεν παντα τα τετραποδα της γης και τα θηρια και τα ερπετα και τα πετεινα του ουρανου και εγενετο φωνη προς αυτον αναστας πετρε ΘΥΣΟΝ ΚΑΙ ΦΑΓΕ .Ο δε πετρος ειπεν μηδαμως κυριε οτι ουδεποτε εφαγον παν κοινον η ακαθαρτον και φωνη παλιν εκ δευτερου προς αυτον
Ά Ο ΘΕΟΣ ΕΚΑΘΑΡΙΣΕΝ ΣΥ ΜΗ ΚΡΙΝΟΥ.τουτο δε εγενετο επι τρις και παλιν ανεληφθη το σκευος εις τον ουρανον.
#πραξειςτωνΑποστόλων #κΦ_10

Ας κανουμε λιγο το βλεμμα πιο ψηλα ξερω γω.Αυτη η λεξη Πρωτογνωρο.Οχι λιγωτερο πρωτογνωρο απο την αγνωστη πλευρα των εγωισμων μας,που κλειστηκανε μεσα με φοβο θανατου κι αδυνατουν να κανουν τον καμποσο σε οποιοδηποτε συστημα.Ας ειμαστε καλυτεροι Ανθρωποι με Ολους.Θα μας χρειαστει οπωσδηποτε.Φιλι.

6/5/2020
Μ επιασε Αποψε μια νοσταλγια να τραγουδησω σε μια βεραντα με φιλους να μοσχοβολουν γιασεμια
Ναχουμε Φρυγανισμενο ψωμι με ριγανη και λαδι τυρια και φρουτα λεμοναδα σπιτικη με παγακια
Νασαι κι εσυ να σε βλεπω να γελας και ν αστραφτεις
Ν ακουγονται τα γελια γυρω
Να φτεροκοπουν οι ψυχες
Ναχουμε εναν Κυβερνητη που να μας νοιαζεται
Και μια Υπουργο Στον Πολιτισμο που να ξενυχταει μαζι με δυο τρεις αγωνιστες συμβουλους για το πως θα φωτισει με Τεχνη
Τη ζωη της χωρας
Γέρνω με τους Αγιους Συνοδοιπορους αυτης της Λαιλαπας
Καμαρωνω που οι γενναιοι συναδελφοι υψωσανε Αναστημα
Που σημερα το Κοκκινο σταθηκε στο υψος των περιστασεων
Και που Η Λεωφορος με αγωνια ακομα ξεθαρρεψε στην κινηση
Μια οχταχρονη μπεμπα αποψε ,με ρωταγε πως γραφω τα τραγουδια
Και της ειπα περιμενω το κελαιδησμα να μου σφυριξει στ αυτι μια μελωδια
Και με πιστεψε Της οφειλω την αποψινη Αναταση
Πιστευω στο νερο.

*εχω κανει ο τι κρινω δικαιο
Αντιστεκομαι ακομα στη φθορα

Μεσα Μαιου
Πιανουν οι Κεραιες μου
Την Αγωνια της Επανενταξης και τα τειχη του Παλαιου τροπου να Αποπειρωνται την Επανορθωση κατα Κρατος ηττημενα…Πενια Τεχνας.
Κραταμε ο τι προωθει τον ανθρωπινο παραγοντα
Χωρα μου Σπουδαια Ειμαι παιδι σου

.Κι ομως νικαει Η Ανθρωπια.Στην Κοινοτητα των μεσσεντζερ ανταλλαχτηκαν ανθισμενες πληγες και τρυφεροτητα,συνομιλιες και αισθηματα Ακριβα.Καλλιτεχνικες παρεες.πηραν κι εδωσαν τηλεδιασκεψεις,με τεχνη με οραμα,με τον ηχο της επιβιωσης να απειλει,αλλα ολα προς το φως τα ανθη του θεου.Να θυμομαστε Ολοι.Αυτο να το Κρατησουμε ζεστο.Να θυμομαστε ολοι τη στιγμη που επρεπε ν αποφασισουμε με ποια μερια ειμαστε.Με τους φωτεινους η με τους θεοσκοτεινους ,με τους μαχητες η με τα τσιρακια.
Τραγουδια κατεβαινουν παμφωτα.Με τα ρουχα της Ελπιδας.Ελατε Φωνες Αγγελικεςνα γιορτασουμε τη γεννηση τους.Δυο μηνες Μεσα.Αναστημενοι .

Δικαιωμα στην Αντισταση κατα της βλακειας.Με καθε μεσον .
Ενα τραγουδι Μιση κυβερνηση
Το ψεμμα εχει κοντα ποδαρια.
Η Αγαπη Ουρανος.
Τραγουδι #καλαματιανο_Αστικον
Χρονια Πολλα

12/6/2020
Καλημερα ολα τα μωρα Ορθια
Ηρθαν κατι ονειρα και σκουπισαν το σπιτι
Απο ολα τα γελοια
Μ αναθαρρησε και ο καταιγισμος προσκλησεων στο γραφειο για τα λαιβ στους αυλοκηπους ταρατσες και οχι μονο…
Κυτταζω την αφατη βλακεια και λεω ελα μωρε δεν ειναι δικα μας..

13/6/2020
Ποσοι χαθηκαν στην εκστρατεια
-Λιγοι και κανεις φημισμενος
Σαιξπηρ
Πολυ κακο για το τιποτα

17/6/2020
Αρχισαμε ηχογραφησεις
Τραγουδια που γεννηθηκαν το τελευταιο τριμηνο κι αλλα που περιμεναν την ωρα,ωραιες φωνες,ωραιοι παιχτες,φουλ μερα,ψωνια,η καλημερα μου κι η καληνυχτα μου,ΕΣΥ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ,το ταπερ της Αλικης,γεμιστα με κινοα και τονο,ο Σιμος κι ο Τηλεμαχος,παραλαβη ψωνια,γελια ,σελφι πανηγυρι.Τηλεφωνα ,συννενοησεις,κηποι κι αυλες πολλες,μια γαρδενια στο φλυτζανακι μοσχοβολιστη,
Ραντεβου,με τον Γιαννη Μουρικη για ενα νεο ονειρο,και μια φραση στο μεσσεντζερ απροσμενη ,αγαπη μου,δεκα νοτες εισαγωγη για μπουζουκι,αργο χασαπικο,το Ροδο του Καϊρου του Γουντυ Αλλεν.
Διαβηκε μια κακια σκια φοβηθηκε το φως κι εγινε σκονη
🌺

Το κείμενο της Έλενας Ακρίτα στα ΝΕΑ
που πυροδότησε το τραγούδι ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ

7/6/2020

#Γιατί_έτσι!

«Πρέπει να διαλέγουμε πλευρά. Η ουδετερότητα βοηθάει τον καταπιεστή, ποτέ το θύμα. Η σιωπή ενθαρρύνει τον βασανιστή, ποτέ τον βασανισμένο. Κάποιες φορές πρέπει να επεμβαίνουμε. Όπου άντρες και γυναίκες διώκονται για την φυλή, την θρησκεία, τις πολιτικές τους θέσεις, αυτό το μέρος της γης, εκείνη τη δεδομένη στιγμή, πρέπει να γίνεται το κέντρο του κόσμου.»
Αυτό γράφει ο εβραίος συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής Elie Wiesel, που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1986.
Πρέπει να διαλέγουμε πλευρά. Γιατί η σωστή πλευρά είναι μια. Το δίκιο είναι ένα. Αυτό φέρνει πάλι στην επιφάνεια η δολοφονία του Τζόρτζ Φλόιντ. Εδώ δεν υπάρχει ‘αντίθετη άποψη’. Δεν υπάρχει αντεπιχείρημα. Το έγκλημα της Μινεάπολης έγινε η σπιθα που έβαλε φωτιά σε Αμερική και τώρα και Ευρώπη.

Γιατί η σωστή πλευρά είναι μια. Το δίκιο είναι ένα. Πάνω στο πτώμα του Φλόιντ δεν πολεμούν μαύροι με λευκούς. Πολεμούν νορμάλ άνθρωποι με ρατσιστές. Κι όταν άνθρωπος τσακώνεται με ρατσιστή, έχει δίκιο ο άνθρωπος. Όταν άνθρωπος τσακώνεται με φασίστα, έχει δίκιο ο άνθρωπος. Γι’ αυτό δεν κάνουμε διάλογο με κάτι τέτοιους. Πρώτον γιατί δεν μπορούμε και δεύτερον γιατί δεν θέλουμε. Ο διάλογος απαιτεί επιχειρήματα. Ο ρατσιστής δεν έχει επιχειρήματα, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν επιχειρήματα που να στηρίζουν την μισαλλοδοξία.

Μού γράφουν μερικοί τέτοιοι ‘αρνείστε τον διάλογο και παριστάνετε τους δημοκράτες’. Μα και βέβαια αρνούμαστε τον διάλογο. Σιγά μην φας τα νιάτα σου και την ομορφιά σου για να κοντραριστείς με το κάθε ναζιστόμουτρο. Με τον κάθε ‘δεν είμαι ρατσιστής αλλά’. ‘Με τον κάθε ‘έχω φίλους γκέι αλλά’. Με τον κάθε ‘είμαι φεμινιστής αλλά σε λογικά πλαίσια’. Λες κι υπάρχουν λογικά πλαίσια στο φονικό, στην καταπίεση και στο άδικο.

Υπάρχει μια πλευρά. Η σωστή πλευρά. Υπάρχει ένα δίκιο. Ένα. Κι όλα εσείς τα τοξικά απόβλητα που ρυπαίνετε την ατμόσφαιρα, τα σκουπιδάκια σας και σ’ άλλη παραλία. Με τα σκουπίδια δεν ανοίγεις διάλογο. Τα σκουπίδια τα κλείνεις στη σακούλα και τα πετάς στον κάδο με μουχλιασμένα τυριά, ταγκά λάδια και κωλόχαρτα. Αυτή είναι η θέση τους κι αυτήν πρέπει να δηλώνουν ως διεύθυνση κατοικίας: Έναν κάδο απορριμμάτων. Πού ζείτε; Στον σκουπιδοτενεκέ της γωνίας εσείς; Α, είμαστε γείτονες, εγώ κατοικώ στον απέναντι ντενεκέ.

ΚΙ εσείς οι νέοι να ξέρετε. Όταν κάποιο σκουπίδι σε προκαλέσει, σε τσιγκλίσει, σε ρωτήσει ‘γιατί δεν ανοίγεις διάλογο’, η απάντηση είναι μία.
«Γιατί έτσι».
Τίποτα άλλο. Γιατί έτσι. Γιατί εγώ το σάλιο μου το υπολήπτομαι και δεν το σπαταλάω σε κουβέντες μαζί σου. Δεν σού μιλάω, σε πολεμάω γιατί το δίκιο είναι ένα κι είναι το δικό μου δίκιο. Γιατί είσαι το τίποτα κι εγώ με τα τίποτα αυτού του κόσμου, δεν θέλω νταραβέρια. Δεν σου μιλάω, ρε παιδί μου. Γιατί έτσι!

Δεν παλεύεται ο ακροδεξιός, αγάπη μου. Με τον δεξιό μπορείς να μιλήσεις. Μπορείς να αντιπαρατεθείς. Κι αν διαφωνείς με τα επιχειρήματα του, τουλάχιστον έχει κάποια επιχειρήματα. Μπορεί κάτι να σου πει. Μπορείς κάτι να απαντήσεις. Διάλογο τον λεν αυτό. Διάλογο κι όχι ηχορύπανση του αλάρμ του φτηνιάρικου που ουρλιάζει άνευ λόγου.
Δεν μιλάμε με φασίστες.
Γιατί έτσι.
Δεν μιλάμε με ρατσιστές.
Γιατί έτσι.
Δεν μιλάμε με μισογύνηδες.
Γιατί έτσι.
Δεν μιλάμε για ομοφοβικούς.
Γιατί έτσι.
Γιατί. Έτσι. Γουστάρουμε.
Χωρίς εξηγήσεις και χωρίς λογοδοσίες. Και μην επικαλείστε το δήθεν ‘δημοκρατικό’ δικαίωμα στο διάλογο. Η δημοκρατία πουλάκια μου, έγινε πατσαβούρι στα δικά σας χέρια, όχι στα δικά μας. Ντροπή σας και πού την επικαλείστε λοιπόν. Έλα μπράβο.

Έλενα Ακρίτα